Τελικά, ο Μιλτιάδης Έβερτ μπορεί να ψηφίσει;

Η απόφαση του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ για την ιθαγένεια και την ψήφο είναι νομικά πλημμελής. Η Νέα Δημοκρατία με ψυχραιμία πήρε θέση επί του ζητήματος. Ο δημόσιος λόγος, όμως, ολοένα και διολισθαίνει στην εθνοκαπηλεία και στα «ελληνόμετρα».

Με απόφαση του Δ΄ Τμήματος του, το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε αντισυνταγματικό τον πρόσφατο νόμο που αφορά τις διαδικασίες χορήγησης ιθαγένειας, στους ήδη νόμιμους μετανάστες και ο οποίος προβλέπει τη δυνατότητα συμμετοχής τους στις δημοτικές εκλογές (εκτός πολιτών Ε.Ε,  για τους οποίους ήδη ίσχυε).

Η απόφαση αυτή είναι τελείως λανθασμένη από νομική άποψη. Οι δικαστές , κατά πλειοψηφία έκριναν πως ο νόμος είναι αντίθετος με το Σύνταγμα,γιατί καθιερώνει άλλα κριτήρια από αυτά που υποτίθεται πως το τελευταίο ορίζει. Θα θέσουμε κάποιες παραμέτρους, με απλά λόγια.

 Μεταξύ άλλων, οι δικαστές κατά πλειοψηφία, θεώρησαν πως το Σύνταγμα της χώρας, δεν επιτρέπει ο νόμος που ορίζει τις προϋποθέσεις :

α)να  καταργεί ή να περιορίζει τον κανόνα του «δικαίου του αίματος» (δηλ. Έλληνας πολίτης γίνεται αυτός που κατάγεται από Έλληνες γονείς)

β) να επιτρέπει την ένταξη στην έννοια του «λαού», προσώπων χωρίς «ουσιαστικό πραγματικό δεσμό», και ο συγκεκριμένος νόμος θεωρήθηκε πως δε ζητά ουσιώδη και πραγματικά κριτήρια, αλλά αυτοματοποιεί και μαζικοποιεί την πολιτογράφηση

γ) να θέτει εν αμφιβολία την εθνική ομοιογένεια του κράτους βάσει της βιολογικής καταγωγής.

Και οι τρεις αυτές βασικές θέσεις είναι λανθασμένες. (αναλυτικότερα εδώ)

Ο δικαστής, έχει τη θεμελιώδη υποχρέωση να βασίζει τις αποφάσεις του στο διεθνές ,κοινοτικό δίκαιο και το σύνταγμα. Έχει την υποχρέωση να ερμηνεύει έτσι το νόμο και η απόφαση του να είναι εμπεριστατωμένη και αιτιολογημένη, με ρητές αναφορές σε διατάξεις και χρήση συγκεκριμένων μεθόδων της νομικής επιστήμης. Αυτό δεν έγινε.

Η απόφαση είναι νομικά πλημμελής, μεταξύ άλλων γιατί:

α) πουθενά στο Σύνταγμα, δεν προκρίνεται ο κανόνας του «δικαίου του αίματος». Αντίθετα, η Βουλή ανά πάσα στιγμή μπορεί να ψηφίσει νόμο που θα τον καταργεί, θα τον τροποποιεί ή θα τον συμπληρώνει (εδώ, έγινε το τελευταίο).

β) ο νόμος θέτει ήδη αρκετά κριτήρια που εγγυώνται τη δημιουργία πραγματικού δεσμού π.χ. την εξαετή φοίτηση σε ελληνικό σχολείο, την επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας και άλλα, αντικειμενικής και υποκειμενικής κρίσης. Αυτό προκύπτει και από το επόμενο στοιχείο.

γ) το Σύνταγμα σε κανένα σημείο δεν αναφέρει ότι αποβλέπει στην εθνική ομοιογένεια συνέχεια του κράτους, αποκλειστικά βάσει του αίματος. Αντίθετα, άλλωστε, στο άρθρο 16 γράφει πως η εθνική συνείδηση αναπτύσσεται με την εκπαίδευση. Επομένως Έλληνας πολίτης γίνεται κανείς μέσα και από μία οργανωμένη εκπαιδευτική διαδικασία κι όχι αποκλειστικά και μόνον μέσω  καταγωγής.

δ) ακόμη και αν γινόταν η  δήθεν αυτοματοποιημένη και μαζική πολιτογράφηση που αναφέρει η απόφαση, αυτή δεν απαγορεύεται εκ του Συντάγματος, από καμία διάταξή του

ε) στο μοναδικό άρθρο που αναφέρεται σε τοπικές εκλογές, αναφέρει μονάχα ότι οι δημοτικές αρχές εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία. Δεν προβλέπεται καν η  απαγόρευση εκλογικών δικαιωμάτων σε αλλοδαπούς. (πέραν της λογικής αντίφασης του να ψηφίζουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

 Τι συνεπάγεται η απόφαση:

Ασφαλώς, πλέον εναπόκειται στην Ολομέλεια του ΣτΕ να αποφανθεί για το ζήτημα. Αυτό θα γίνει σε μερικούς μήνες. Εάν τυχόν, υιοθετηθεί αυτή η άποψη, τότε δημιουργείται ζήτημα ανάκλησης της ιθαγένειας των λίγων παιδιών, που κατόρθωσαν να πολιτογραφηθούν βάσει των κριτηρίων του νόμου. Οι ενήλικες που το είχαν καταφέρει ήταν ελάχιστοι.

Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν ακυρώνονται οι δημοτικές εκλογές. Βάσει του Καλλικράτη, οι ενστάσεις υποβάλλονται εντός επτά ημερών από τη λήξη του χρόνου για την έκθεση της πράξης ανακήρυξης των αποτελεσμάτων. Κάθε περίπτωση κρίνεται ξεχωριστά και μάλιστα, θα έπρεπε ο αριθμός των συγκεκριμένων αλλοδαπών να είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό ψήφων μεταξύ δύο συνδυασμών.

Η Νέα Δημοκρατία:

Ως κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία είχε τεθεί υπέρ της συμμετοχής στις αυτοδιοικητικές εκλογές ακόμη και των επί μακρόν διαμενόντων μεταναστών. Αργότερα,  προς τιμήν της, τόνισε δια του κ. Τζαβάρα πως δεν τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νόμου και μάλιστα καταψήφισε τη σχετική ένσταση του ΛΑΟΣ.

Πρέπει, επίσης, να αποσαφηνισθεί ότι το ζήτημα δεν αφορά την πολιτογράφηση των μεταναστών της πρώτης γενιάς, αλλά μόνο της δεύτερης.

Και ο ίδιος ο εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Γιάννης Μιχελάκης στις προϋποθέσεις που τόνισε έθεσε ως προϋποθέσεις για τη β΄γενιά, στοιχεία μόνον τυπικά/αντικειμενικά:

α) την ηλικία β) τον τόπο γέννησης γ) την εννιαετή εκπαίδευση.  Δηλαδή, πήρε σαφείς αποστάσεις από την απόφαση του Δ΄ Τμήματος.

Σε αντίθεση με τις κραυγές του ΠΑΣΟΚ και του κ.Καρχιμάκη –που δεν απαγορεύoνται, αλλά η κυβερνώσα παράταξη οφείλει να είναι περισσότερο εγκρατής σχετικά με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης- επιφυλάχθηκε για την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ. Και επιπλέον, επ’ ουδενί δεν έθεσε ζήτημα νομικής ακυρότητας εν γένει των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά επιφυλάχθηκε για το κατά περίπτωση, πολιτικό σκέλος του ζητήματος.

Ανεξαρτήτως αυτών, όμως, διάφορες θέσεις που εκφράστηκαν αντιβαίνουν την κοινή λογική. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια παράλογη κατάσταση. Τόσο η Αριστερά, δια του κ. Αλαβάνου που δήλωσε ότι «ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμάρας δεν είναι Έλληνας» όσο και η ακροδεξιά με αντίστοιχες επιθέσεις, επιδιώκουν να δίνουν πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης. Να αποφαίνονται για το ποιος είναι Έλληνας και ποιος όχι. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η απόφαση του Δ’ Συμβουλίου του ΣτΕ που λέει ότι τάχα το Σύνταγμα προκρίνει για την ιθαγένεια και άρα την ψήφο, καταρχήν το σταθερό κριτήριο του αίματος.

Και έτσι επιστρέφουμε στο αρχικό ερώτημα: 

με ποιο «ελληνόμετρο» θα αποφασίσουμε στα σίγουρα για το εάν δικαιούνταν ψήφου ο Μιλτιάδης Έβερτ ή ο –γεννημένος οθωμανός υπήκοος- αείμνηστος Εθνάρχης Καραμανλής;

φωτο: aussiegall