Τα σημαντικότερα θετικά της «κλειστής» κυβερνητικής θητείας είναι η δυνατότητα μεσο-μακροπρόθεσμου προγραμματισμού, η αφοσίωση στο κυβερνητικό έργο και η οικονομική σταθερότητα...
...Η κλειστή θητεία δίνει στην εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να προβεί σε πολιτικές οι οποίες μπορεί βραχυπρόθεσμα να ξοδέψουν μέρος του πολιτικού κεφαλαίου που διαθέτει, όμως εάν ο απώτερος στόχος των πολιτικών αυτών επιτευχθεί και είναι επωφελής, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση που τις υλοποιεί θα ωφεληθεί πολιτικά. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η ύφεση την οποία τεχνηέντως δημιούργησε ο Ρόναλντ Ρήγκαν ως Πρόεδρος των ΗΠΑ στις αρχές τις δεκαετίας του 80 προκειμένου να επαναφέρει τον μέχρι τότε καλπάζοντα πληθωρισμό σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο Ρήγκαν επέλεξε να εφαρμόσει μια πολιτική που του κόστισε δημοσκοπικά για δύο χρόνια. Όμως η επιτυχία της κίνησης αυτής έκανε τον Νομπελίστα οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν να αναγνωρίσει την τόλμη και την ευστοχία του και τον αμερικανικό λαό να τον επανεκλέξει πανηγυρικά και να του χαρίσει μια θέση στο «hall of fame» των πιο επιτυχημένων και λαοφιλών προέδρων.
Η δυνατότητα διενέργειας εκλογών κατά τη βούληση της κυβέρνησης εξ’ορισμού αποθαρρύνει το μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Το αποτέλεσμα είναι η καθιέρωση μιας δημοκρατίας των δημοσκοπήσεων με μοναδικό στόχο όχι την παραγωγή σοβαρού έργου αλλά την επικράτηση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές (όποτε αυτές κι αν γίνουν). Όταν όμως κάθε παράταξη πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη για εκλογές, ταυτόχρονα θα πρέπει να κινείται μονίμως σε προεκλογικό κλίμα. Φυσικά, ένα τέτοιο κλίμα συνάδει συνήθως με το λαϊκισμό, την πελατειακή σχέση και την παροχολογία που αναμφισβήτητα μας χαρακτηρίζουν από το ’81και μετά. Συμπέρασμα: η αβεβαιότητα των πολιτικών σχετικά με το πότε θα κληθούν να ζητήσουν την ψήφο των συμπολιτών τους, τους οδηγεί μοιραία και διαρκώς στον καιροσκοπισμό, τη διαφθορά και το λαϊκισμό.
Ως συνέπεια των παραπάνω, η έλλειψη σταθερότητας στη συχνότητα των εκλογικών αναμετρήσεων μεταφράζεται σε μειωμένες προοπτικές για τη χώρα, λόγω έλλειψης οράματος και προγραμματισμού. Η χαμηλή ποιότητα πολιτικών, λόγω του λαϊκισμού, της πελατειακής αντιμετώπισης και της διαφθοράς στην οποία πρέπει διαρκώς να καταφεύγουν προκειμένου να είναι ανά πάσα στιγμή εκλέξιμοι, οδηγεί σε φαύλους κύκλους εκλογικών αναμετρήσεων ημιτελών θητειών. Είναι λογικό λοιπόν, οι εκάστοτε ξένοι και εγχώριοι επενδυτές, να αδυνατούν να εμπιστευτούν τα κεφάλαιά τους σε ένα τέτοιο καθεστώς, γεγονός που συνεπάγεται με μείωση της ανταγωνιστικότητας, αύξηση της ανεργίας, αύξηση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Δεν προτείνω ότι φταίει μόνο η συχνότητα των εκλογών για τα παραπάνω, αλλά νομίζω ότι η σύνδεση είναι σαφής.
Τέλος, η απόλυτη εξουσία της κυβέρνησης στο ζήτημα των εκλογών (όπως συμβαίνει και τις περισσότερες φορές) συχνά κακοποιείται. Το πιο τρανό παράδειγμα κατάχρησης εξουσίας σχετικά με τη διενέργεια εκλογών είναι ο έμμεσος, ομολογημένος εκβιασμός των πολιτών από τον πρωθυπουργό τους. Οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος δεν επιθυμεί σήμερα εκλογές. Όμως ο κ. Παπανδρέου επέλεξε να απειλήσει τους Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν τους υποψηφίους της επιλογής του προκειμένου να δηλώσουν τη στήριξή τους στο μνημόνιο αλλά και για να αποφύγουν τις Εθνικές Εκλογές που ενδεχομένως να ισοδυναμούσαν με πτώχευση... Με άλλα λόγια, μας απείλησε ότι αν δεν ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ στις Δημοτικές & Περιφερειακές εκλογές θα μας οδηγήσει στη χρεοκοπία.
Προσωπικά δεν επιθυμώ κανένας πρωθυπουργός, κανένα κράτος να έχουν τη δύναμη να ασκήσουν αυτού του είδους τη βία εναντίον μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου